Апошні месяц зімы… Сонца – на лета, зіма на мароз. Моцныя вятры дзьмуць без перапынку. Маразы, адчуваючы апошнія дні свайго ўладарства, імкнуцца даказаць, што ўсё яшчэ ў моцы. Да веснавога сонейка яшчэ далёка. Але так хочацца цяпла… А чаму ж не атрымаць гэта цяпло самым простым, даступным, самабытным, родненькім шляхам: ад страў беларускай кухні!

Чарговы беларускамоўны чацвер ( дваццаць другога лютага)  пазнаёміў вучняў трэціх классаў з БЛЮДАМІ БЕЛАРУСКАЙ КУХНІ.

Маленькія беларусы прынялі актыўны  ўдзел у мерапрыемстве, якое падрыхтавалі для іх настаўнікі сумесна з “Магілёўскім абласным краязнаўчым музеем  імя Е.Р. Раманава”.

Выхоўваць павагу і любоў да традыцый і звычаяў нашых продкаў, да гісторыі беларускай кухні – асноўная яго мэта. Настаўнікі пераканалі вучняў, у тым, што нацыянальная кухня – гэта такая ж неад’емная прыналежнасьць кожнай краіны, адметнасьць народу, як мова, гэта частка культуры народу. Замежнікі, прыяжджаючы ў любую краіну, перш за ўсё цікавяцца менавіта нацыянальнай кухняй. Шырока вядомыя далёка за межамі Беларусі дранікі, пячысты, халаднік, зацірка, мачанка, жур…

Працаўнікі музея у цікавай і займальнай форме вялі жывую размову з вучнямі. Сёння ў нас гучалі частушкі, прыказкі і прымаўкі.

З здзіўленнем вучні адкрылі для сябе, што іх матулі і бабулі вельмі часта частуюць іх тымі самымі, БЕЛАРУСКІМІ, стравамі, а яны аб гэтым раней не задумываліся. З глыбіні стагоддзяў да нашых дзён дайшлі шматлікія самабытныя стравы. Асабліва папулярна ў беларусаў бульба, якую называюць у народзе «другім хлебам». Яна з’яўляецца абавязковым атрыбутам беларускага нацыянальнага стала. З яе гатуюць бульбянiкi, дранікі, комы, запяканкі, клёцкі, бульбяную бабку. З мясных страў найбольш вядомыя пячысты, мачанка, халадзец, смажанка, каўбасы. Шырока выкарыстоўваюцца ў беларускай кухні грыбы, лясныя ягады і травы, рачная рыба. Вострыя прыправы — часнык, перац, пятрушку — у беларускай кухні выкарыстоўваюць абмежавана. Усё большы распаўсюд ў апошні час атрымліваюць вегетарыянскія стравы.

У беларусаў з дзяцінства выхоўвалася павага і беражлівасць да хлеба . З ім ішлі на «радзіны», у сваты, на вяселле і іншыя падзеі. Хлебам-соллю сустракалі дарагіх гасцей.

Найбольш старажытны хлебны выраб ў славян – каравай. У беларусаў каравай і да нашых дзён з’яўляецца абавязковым на вяселліі. Звычайна ён меў круглую форму, зверху быў упрыгожаны фігуркамі птушак, жывёл, чалавечкаў з цеста.

Мноства страў рыхтавалі з гародніны: халаднік, капусту, грыжанку (з бручкі). Гародніну ўжывалі сырымі, дадавалі ў іншыя стравы. Капусту, агуркі, буракі квасілі і салілі.

Цікава нагадаць пра застольныя традыцыi, якія існавалі з даўніх часоў. У кожнай сям’і прытрымліваліся не толькі пэўнага рэжыму ў хатнім харчаванні, але і перш за ўсё адпрацаванага стагоддзямі этыкету.

 Малодшыя члены сям’і ніколі не садзіліся за абедзенны стол раней старэйшых. Падчас ежы не было чуваць прыхлебаў, прычмокаў. Гутарак за сталом звычайна не вялі. «Як ем — i глух i нем» — такую ​​вялікую ісціну нярэдка паўтараў гаспадар хаты ў навучанне малодшым.

 Беларусам заўсёды былі ўласцівы акуратнасць і гасціннасць.

Мы ж, настаўнікі, пажадаем сваім вучням і іх бацькам, каб сталы ў хатах былі багатымі, а душы і сэрцы—добрымі і шчодрымі.

Настаўнікі трэціх  класаў: Буевіч Ю.У, Кулікоўская О.У.